Potas jest głównym kationem płyny wewnątrzkomórkowego. Potas pozakomórkowy stanowi jedynie 1 – 2% całkowitej jego ilości w organizmie. Gospodarka potasowa  jest regulowana na drodze wymiany jonów sodu i potasu oraz wymiany jonów wodoru i potasu pomiędzy przestrzenią wewnątrz i zewnątrzkomórkową. Hipokaliemia jest to  spadek stężenia potasu w surowicy krwi poniżej 3,8 mmol/l. Jej przyczyną może być niedostateczna podaż potasu z pożywieniem, nadmierna utrata przez przewód pokarmowy lub nerki, a także na skutek zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej. Hipokaliemia wymaga natychmiastowego uzupełnienia niedoboru potasu oraz eliminacji jego przyczyn. Objawy hipokaliemii  dotyczą głównie czynności mięśnia sercowego, układu nerwowego, a także czynności nerek. Hiperkaliemia oznacza wzrost stężenia potasu powyżej 5,5 m mol/l. Może być spowodowana zmniejszeniem wydalania potasu przez nerki ( ostra i przewlekła niewydolność nerek, choroba Addisona, hipoaldosteronizm ).

Wskazania do oznaczenia :
- ostra i przewlekła niewydolność nerek
- zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
- przyjmowanie leków moczopędnych i przeczyszczających
- zaburzenia rytmu serca
- nadciśnienie
- biegunki, wymioty, oparzenia
- przyjmowanie leków oszczędzających potas